Detroit Swindle

Vandaag nemen we een kijkje in de platentas van duo Lars en Maarten, beter bekend als Detroit Swindle. Deze diggers verzorgen op 10 augustus een set vol Motown-classics, early house en hiphop. Tot die tijd kun je je zoethouden met dit interview (en playlist) vol special moments, family life en ‘bad, maar toch soort van good’-tracks.

Wat is jouw zondagochtend jam?

Lars: Zondagochtend is voor ons eigenlijk een niet bestaand fenomeen. De maandag is onze zondag. Dan sta ik altijd vroeg op om mijn dochter naar school te brengen (wat best een reality check is na een lang weekend draaien). Als ik dan weer thuiskom luister ik met mijn zoon naar muziek waarmee mijn lichaam en geest bijkomen van het weekend. Ik zet meestal wat rustige jazz op, zoals het Ahmad Jamal Trio of moderne lo-fi songs van guys als Nick Hakim. Verder draai ik ook vaak elektronische/rustige r&b als Childish Gambino (het nummer ‘Redbone’ is te gek!) of BJ The Chicago Kid (‘Turnin’ Me Up’).

Ik heb trouwens net een nieuwe app van een vriendin aangeraden gekregen, die ik zeker voor de volgende zondagochtend (of eigenlijk dus maandagochtend) ga gebruiken: Radiooooo. Heel cool: je selecteert een land, een tijdperk en een stijl, en dan krijg je een playlist gebaseerd op die voorkeuren. Dus als je zin hebt in Senegalese muziek uit de 70’s, dan kan je dat lekker makkelijk opzetten. Heel tof!

Wat was de soundtrack van je eerste liefde?

Maarten: Dat is zo lang geleden, dat weet ik echt niet meer… Maar de soundtrack van de liefde van m’n leven – mijn vrouw en soulmate Roos <3 – is een compilatie met love songs en tracks die helemaal los gaan. Wat er sowieso op staat? Aretha Franklin met ‘Day Dreaming’, Fat Freddy’s Drop met ‘Shiverman’ en Kendrick Lamar met ‘LOVE’.

Van welk nummer zou je willen dat je het zelf geschreven had?

Lars: Ik luister de laatste tijd weer veel naar het laatste album van A Tribe Called Quest. Er zit één track bij (‘Conrad Tokyo’) met zo’n vette elektronische groove, en dan ook nog de king Kendrick erbij… killer.

Heb je wel eens kippenvel gekregen tijdens een optreden? Zo ja, waar? En van welk nummer?

Lars: De laatste keer dat ik kippenvel had bij een concert was bij Anderson. Paak. waanzinnige showman en performer met een mega sexy flow in zowel z’n lyrics als drumskills. Toen hij ‘Am I Wrong’ live speelde, had ik het echt niet meer.

En het grootste kippenvelmoment van een van onze eigen shows was op een Warehouse Party in L.A., waar ik mid-set Arthur Russell’s ‘In the Light of the Miracle’ draaide. Op dat moment kwam er veel samen: een tof opgezette show, zeer nice publiek plus een heel intieme en muzikale sfeer waarbij je het gevoel kreeg dat alles kon. Echt een memorabel moment.

Naar welke plaat ben je lang op zoek geweest?

Maarten: Ik was een tijd lang bang om op discogs.com naar platen te zoeken. Enerzijds omdat ik het tof vind om iets vets te vinden als je ergens in een store aan het diggen bent. Maar ook omdat je gemakkelijk heel veel geld kunt uitgeven! Inmiddels weet ik mezelf wel onder controle te houden. Daarvoor was ik een hele tijd op zoek naar Underground Resistance met ‘Hardlife’. Uiteindelijk hebben we ‘m cadeau gekregen van een shopeigenaar/promotor die hoorde dat we die plaat zochten en er eentje had liggen. Heerlijke plaat met zowel de all-out house-versie op de A-kant, en de diepere remix van Aaron Carl op de B-kant.

Last but not least, welk nummer is op dit moment je guilty pleasure?

Lars: Haha! Mijn huidige guilty pleasure? Dat zijn er best wel veel volgens mij ;). Ik kwam laatst bijvoorbeeld een heerlijk foute tropische versie tegen van ‘Sunny,’ door Yambú. Die is best bad… maar ook good… soort van.